Pytanie akademickie — czy jedna osoba może być jednocześnie motywatorym jak i demotywatorem?.
Zasadniczo to się wyklucza. A jednak da się. I nie muszę szukać jakoś specjalnie daleko.
Przypadek mojej Karoliny.
Można powiedzieć wręcz modelowy.
Ale, chwila — jak to motywator i demotywator?
Przecież to są dwie skrajne rzeczy. Coś, co z zasady się wyklucza.
Jak ogień i woda.
Jak dwa światy.
Jak czerń i biel.
A jednak.
Można powiedzieć, że ma każdy z nas w pewnym wieku — zaczynamy mieć problemy ze zdrowiem.
Raz większe, raz mniejsze.
Te mniejsze z reguły albo ogarniamy sami (domowymi sposobami) albo udajemy się do lekarza i on przepisuje coś magicznego, co przywraca nam zdrowie. No prawie jesteśmy zdrowi. To nie jest przywrócenie ustawień fabrycznych z naszym organizmem.
A czemu mam na myśli motywator vs demotywator?
Chyba już kiedyś o tym wspominałem. Choć podejrzewam, że to się jeszcze parę razy przewinie.
Bo jak każdy z nas — ma problemy.
I nic z nimi nie robi.
Co gorsza — są rzeczy, gdzie je pogłębia.
I patrząc na to co robi — widzę jak, mnie to demotywuje. A z drugiej strony motywuje do pracy nad sobą, aby nie iść taką samą drogą jak ona.